Van Kampala naar Mukono

Alhoewel ik nog een nachtje zou blijven in het guesthouse in Kampala, veranderde het plan aan het eind van de middag. Henk, sinds kort ook verbonden aan ICU en aan Counterparts, kwam onverwachts binnen. Hij woont in het guesthouse in Mukono, heeft een eigen auto en bood een lift aan. Dat was aantrekkelijk want dat scheelde me de rit met de taxi de volgende dag. Snel spullen gepakt en samen met een andere vrijwilliger zat ik ineens gisteravond in Mukono. Het guesthouse heet Besaniya. Ik verblijf hier in een eigen apartement, deel het af en toe met andere gasten. Het is echt heel mooi hier en ik zal morgen allerlei foto's maken en posten.
Er zit hier met vier vrijwilligers (studenten). Maar de komende weken komen er meer. Iedereen heeft zo zijn eigen project. En loopt rond met zijn eigen frustaties. Het is de meesten niet duidelijk wat ze moeten doen. Er is nauwelijks begeleiding, je voelt je snel overbodig. In de komende blogjes zal ik verslag doen waar ze mee bezig zijn. Echt heel interessant!

Rondleiding Mukono.
Met Marion, manager van het guesthouse, ben ik vandaag door Mukono gegidst. Heenweg lopend, downhill (Besaniya ligt bovenop een heuvel) duurde dat ongeveer 20 minuten. Het stadje is aardig overzichtelijk, zeker in vergelijking met Kampala. Ik heb van alles aan fruit en groente op een markt gekocht en geleerd hoe je dat moet aanpakken.... Verder de uitvinding van mijn reis gekocht.......een mobiel modem (dongel). Het kost wel wat, maar dan heb je ook wat: overal in Uganda heb ik nu internetverbinding!! En nog snel ook. Het bloggen en foto's nemen wordt nu echt leuk. Maar ook allerlei dingen opzoeken voor het werk dat ik hier kan gaan doen. In Besaniya is geen verbinding en de studenten die hier zitten hebben ook zo'n ding. Reizen met een laptop is de gewoonste zaak van de wereld, zo blijkt.

Na bank, supermarkt en koffieshopje bezocht te hebben, gingen we per boda boda weer terug. Omdat we nogal veel boodschappen hadden, deze keer ieder op een eigen boda. Die moeite had om uphill te komen want de weg is vol kuilen, onverhard en lekker steil!

En nu is het de hoogste tijd om mijn spinazie te gaan koken die ik vanmorgen met Marion op de markt kocht (zie foto hiernaast Marion met mijn spinazie)!