zondag 17 oktober 2010

Mzungu time voor een Ugandeze lunch

Mzungutime
Voor een zondagse lunch was ik uitgenodigd door Olivia. Zij (en haar ouders) vinden het zeer interessant om kennis te maken met mzungus. Ik ging graag op haar uitnodiging in want dit is voor mij een uitstekende gelegenheid om kennis te maken met Afrikaanse familieverbanden en te zien hoe mensen hier leven. Gisteren belde Olivia me nog op dat ze me liever om 12 uur ophaalden dan om 13 uur, zoals we het eerder hadden afgesproken. Om half 12 vanmorgen belde ze me weer op: we komen je halen hoor, om 12 uur. Ik sprak af dat ik dan bij de poort van het guesthouse zou staan. En ja, bij ons is afspraak de afspraak; om 12 uur stond ik klaar bij de poort. Maar, zoals ik zo vaak heb gehoord is wachten een vaak voorkomende bezigheid.... Ik heb me wel vermaakt, met het fotograferen van vogels en van apen. Die laatsten zijn moeilijk vast te leggen want ze slingeren vliegensvlug uit je beeld of zitten achter bladeren verstopt. Om 13 uur kwam de auto er aan, met Olivia en een chauffeur, Joseph, een neef geloof ik...

Ugandeze lunch
Het dorpje was een half uurtje rijden buiten Mukono. De ouders waren nog in de kerk maar ik werd gastvrij ontvangen door zussen, neven, nichten en heel veel kleine kinderen. De kamer waar ik mocht plaats nemen, was helemaal volgebouwd met grote fauteuils en banken.
Daaroverheen liggen ter bescherming allemaal witte kleedjes. Ik heb dat vaker gezien, het doet heel kitscherig aan en is mijns inziens absoluut niet functioneel. Maar smaken verschillen.
Olivia vertelde me dat haar moeder een zeer hard werkende vrouw is. Ze heeft een aardig stuk grond, waar ze veel groente op verbouwd.
(op de foto: vader en moeder van Olivia en ik als gast in het midden)

Ze heeft hiermee een rijkdom aan voedsel en deelt dit graag met anderen. Zodoende wonen er met name veel kinderen van allerlei familieleden op hun erf. Eigenlijk teveel, volgens Olivia. Door het harde werken en de vele familieleden die allemaal aandacht nodig hebben, schiet de aandacht voor de eigen kinderen er nogal eens bij in. Maar daar staat weer tegenover dat alle shillings opzij gelegd worden om de kinderen een goede opleiding mee te geven. Zo studeert Olivia Business aan de universiteit van Kampala en haar jongere broer is geplaatst op de school die als beste bekend staat in Uganda: St.Joseph.
Tijdens de (rijke) lunch maak ik kennis met de ouders van Olivia. Haar moeder is een verlegen vrouw en praat weinig. Haar vader verteld over zijn werk. Hij is afgestudeerd ingenieur maar heeft daar geen werk in kunnen vinden. Hij verdient nu voldoende als eigenaar van allerlei winkeltjes die uiteenlopende dingen verkopen. Vanuit zijn eigen huis verkoopt hij o.a. cement. Hij is tevreden met het werk dat hij doet. Verder helpt hij op vrijwillige basis allerlei jongeren uit de omgeving verder vooruit met zijn technische kennis. Een van hen heeft een zeer goed betaalde baan gekregen en hem als dank voor alles wat hij gedaan heeft, een auto geschonken. Dat is een heel bezit in dit soort gezinnen.

Familiedag St.Josephschool
Later in de middag gaan Olivia, haar zus Evry en ik broer Samuel opzoeken, ongeveer een uur rijden van het ouderlijk huis vandaan. Hij is 14 jaar en zit (intern) op de katholieke school St.Joseph. De school staat heel hoog aangeschreven. Er heerst een zeer streng regiem. De katholieke kerk voert het management van de school. Queen Elizabeth van de UK heeft een aantal jaren geleden de school bezocht en gezorgd voor een flinke donatie. Er is dan ook een prachtige nieuw schoolgebouw in aanbouw.
(op de foto: rechts Olivia, links zus Evry. In de auto op weg naar Samuel).


Eén keer in de drie maanden mogen ouders en familieleden de studenten (van 14 tot ongeveer 21 jaar) opzoeken. Tot ongenoegen van Olivia gaan haar ouders nooit mee. Zij moet de familie vertegenwoordigen en het gesprek voeren met de klassenleraar van Samuel over zijn prestaties. Samuel heeft het zwaar op school. Het harde studeren (zeven dagen per week!), de strenge regels, de harde straffen en het weinige eten maken dat hij er ongelukkig uitziet. Olivia en haar zus kochten zakken vol eten voor hem en stopten hem wat geld toe. Ik heb ook maar een duit in zijn zakje gedaan. Hij was heel verrast, sowieso al dat ik meekwam. Het was interessant, maar best vreemd om daar als enige mzungu in deze massale familiedag rond te lopen. Na afloop van de dag bedankte Olivia me bij herhaling, dat ik de moeite had genomen om hen te bezoeken. Dat vind ik dan ook weer bijzonder, want ik was toch degene die haar wilde bedanken dat ze mij zo hartelijk en open had ontvangen.
(op de foto: op het terrein van de school: zussen en chauffeur slepen etenswaren mee voor hun kleine broer)

4 opmerkingen:

  1. Hoi J.
    Deze Olivia had waarschijnlijk op internet de Nederlandse tijd opgezocht en ze had daarmee 'jouw' tijd genoemd ;-))
    Waar was overigens Robert, de man van Olivia (zie 4 berichten geleden)?

    Zo te lezen ben je de afgelopen tijd al aardig aan het werk geweest, maar deze week 'echt' volgens planning? Is dat op alle plekken waar je op bezoek was?
    Succes.
    P.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Peter, ja hoe het zit met de relatie met Robert.....die woont op een andere plaats dan Olivia en hun zoontje groeit op bij de ouders van Olivia. Ik heb hem tijdens het bezoek niet gezien. Wel belde hij 's avonds op of ik veilig thuis gekomen was en of ik een leuke dag had gehad!

    Ik ga deze week naar drie van de vier projecten die ik bezocht heb.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Fantastisch al die kleedjes op de banken!
    Kus!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Jacky, ik heb net weer even bijgelezen. Wat een super avontuur. heb je al heimwee of valt het mee? Jet

    BeantwoordenVerwijderen