zondag 24 oktober 2010

De Introductie

Op zaterdag stap ik met mijn outdoor-outfit op de boda naar de community in Katega waar ik een groepje plaatselijke jongeren het werken op een computer bij probeer te brengen. De lessen vinden plaats in het huis van Geoffrey die, zoals ik al eerder schreef, media-specialist en docent is. Hij moet ‘s middags, na afloop van de les, een documentaire maken van een Introductie en nodigt me uit mee te gaan. Er gaan nog een aantal studenten van G. mee die het filmvak in de praktijk moeten leren.
Voorafgaand aan een huwelijk, vindt er in Uganda een officiële aangelegenheid plaats die men hier De Introductie noemt. Het is een groot feest, waarbij iedereen die maar wil, aanwezig kan zijn.
Zowel Ugandeze mannen als vrouwen kleden zich doorgaans zorgvuldig, maar op een feest doen ze dat heel uitbundig. Ik voel me dan ook weer zeer underdressed. Maar G. introduceert me als een van de filmcrew en volgens hem kun je dan volstaan met je werkkleding ....

Er zijn meer als 100 mensen, die op een open terrein, onder afdakjes zitten. Er wordt keiharde, vrolijke Afrikaanse muziek gedraaid. Een tropische, keiharde regenbui doet het feestterrein in een modderpoel veranderen. Menig vrouw die op hoge naaldhakken loopt, blijft steken. Maar geen enkele paniek, ook niet als die prachtige lange jurken van sommigen doornat worden.
De hele middag is één groot theaterstuk. Er wordt alleen in Luganda gesproken en ik begrijp er niet veel van. Maar waar het om blijkt te gaan is dat allerlei groepjes vrouwen, al dan niet familie of vrienden van het a.s. bruidspaar, naar voren komen om zich op theatrale manier voor te stellen aan de familie. De familie moet daar zogenaamd de geschikte huwelijkskandidaat tussen vinden, die natuurlijk al lang bekend is en zich ergens verscholen houdt.
Op de foto een groepje vrouwen die zich, in de stromende regen, voor de familie presenteert.
Via een welbespraakte ceremoniemeester stelt de familie allerlei kritische aan de vrouwen, die vele lachsalvo’s teweegbrengen. De climax is als de tantes het publiek in gaan en met de echte bruid en bruidegom op de proppen komen.
Vervolgens worden de geschenken aangedragen. Vrouwen met feestelijk verpakte manden op hun hoofd, gigantische bananentrossen, stoelen, tafels, kippen, kratten met flesjes fris. Hoe krijgen ze dat allemaal na afloop van het feest weer naar huis......

Als lid van de filmcrew voelde ik me vrij om veel foto’s te maken. Ik was trouwens niet de enige. Naast de ploeg van Geoffrey waren er nog vele loslopende filmers en fotografen. Sommige zag ik er nog heuse filmrolletjes indraaien.
Volgens G. zou er om 5 uur ter afsluiting eten voor alle aanwezigen opgediend worden. Maar tegen zessen was dat nog niet het geval. Omdat ik me ergens in de rimboe bevond, voor mij niet duidelijk waar precies, heb ik G. gevraagd of er een boda te regelen was om me naar huis te brengen. Hij vroeg een vriend me met een auto naar de hoofdweg te brengen. Daar kon ik een matatu aanhouden (waar er deze keer 20 inzaten!!). En zo was ik net voor het donker weer in mijn welbekende banda.

2 opmerkingen:

  1. Lieve Jacky, het blijft boeiend wat je allemaal meemaakt. Wel slim van je om niet op het eten te wachten, oei wel jammer natuurlijk. Het is snel donker he. liefs Lenie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve Jacky,

    Je valt ook voortdurend van het ene opzienbarende voorval in het andere. En dat als relatieve buitenstaander, als "Mzungu". Overigens is dit een Swahili woord dat in heel Oost-Afrika wordt gebruikt. Zoals je weet betekent het blanke. Onze neef Sam vertelde dat de vervoeging van Mzungu, Kizungu "language of the aimless wanderers" betekent. Ik herken de blanken daar wel wat in.

    BeantwoordenVerwijderen