Sommige zaken wennen nooit

Voor mijn jaarlijks bezoek ben ik weer in Uganda neergestreken. Doel van het bezoek is het rapporteren van de voortgang van de 3e waterpomp die we konden realiseren met donaties via de 1%Club. Daarnaast verzamel ik informatie over onderwerpen en projecten waar we ons als Matendo in een volgende fase op kunnen richten.

De eerste dagen ben ik in Masaka, het dorp waar Lenke en Reggie Plot 99, een restaurant, hebben. Zie hiervoor het blog Een dappere Belg in Masaka dat ik vorig jaar schreef. Naast het restaurant hebben ze verschillende (sociale) projecten opgestart onder de naam UGoGreen. Duurzaamheid van alles wat ze doen staat hoog in het vaandel: Buiding a sustainable future. De auto waarin ik ook mag rijden van Entebbe via Kampala naar Masaka lijkt in contrast met green. Maar als je over de drempel stapt om zelf auto te rijden in stad en ommeland van Uganda, dan is het zeker om aan te bevelen. In het chaotische drukte van de stad geldt het recht van de sterkste.....

Dit is Uganda
Het is altijd weer even wennen als ik geland ben op Afrikaanse bodem. De temperatuur, de omslachtigheid van afhandeling van administratieve zaken, de trage tred van de gemiddelde Ugandees, de speakers (met muziek of een live-prekende dominee) die dag en nacht schallen door de straten, de elektriciteit die hapert. Of, zoals onlangs is ingesteld in de regio Masaka (waar ik op dit moment verblijf): van vrijdag tot en met zondag overdag Power Off! `s Avonds na 6 uur floept het weer aan. Maar men neemt het niet zo nauw met de tijd en zondagavond was het pas half 9. Dan heb je intussen anderhalf uur in het donker gezeten want om stipt 7 uur, iedere avond, is het hier donker.
Maar ja, dat went.

Wat niet went
Boda boda's (brommers) en fietsen worden voor alle soorten van transport ingezet. Van het vervoer van mensen tot meubilair tot dieren.

Zondag op het heetst van de dag reden we door de hoofdstad Kampala. In de chaos van het verkeer rijdt een boda boda. 2 bundels met 10 levende kippen hangen ondersteboven met de poten vastgebonden aan de achterbumper van brommer. De chauffeur manoeuvreert behendig tussen het verkeer op de rotonde, de bungelende koppen raken nog net niet de grond. Op weg naar de kakelverse lunch.
Een volgende dag een soortgelijk tafereel: een vrij fors levend varken, vastgebonden onder een snelbinder van de boda boda.

Lenke is een uitzonderlijke dierenvriend. Maar ook zij laat de kippen levend met de boda boda arriveren bij haar restaurant. Om het proces van levende kip tot aan de curry die ze op de menukaart heeft, geheel mee te maken heeft ze het 'vermoorden' (zo heet dat op z'n Belgs) van de kippen aan de lijve aanschouwt. De portier van haar restaurant draait er zijn hand niet voor om. Geef hem een mes en met een goeie haal langs de keel zijn de beesten verlost van het aardse bestaan.