Een dappere Belg in Masaka

Ik ontmoette Lenke uit België in 2010 in Uganda. Als vrijwilliger waren we via Counterparts Travel neergestreken in het guesthouse Besaniya in Mukono. Naast vele gesprekken over de problemen die we overdag in onze projecten tegenkwamen, hadden we ook veel lol. Lenke was altijd de gangmaker in de
potjes Bonanza met andere de vrijwilligers. Verder hadden we een aantal overeenkomsten: we probeerden allebei computeronderwijs op te zetten, op verschillende locaties. We waren enthousiast, maar nog o zo groen vol met ‘witte’  ideeën!

Lenke hield niet van koken. Bij gezamenlijke maaltijden die we bij toerbeurt zelf klaarmaakten, hielp Lenke graag mee in het wassen en snijden, maar van koken en recepten heb ik geen verstand, zei ze.

Lunch in Plot 99 met Jackson, chauffeur, Lenke, Reggie

Nu ruim 2 jaar later staan de zaken er helemaal anders bij. Lenke besloot in 2011 haar baan en huis in België op te zeggen voor een nieuw leven in Uganda. Na een zoektocht en wikken en wegen is het uiteindelijk Plot 99 geworden, Coffeehouse & Lounge in Masaka.
Vanaf het eerste begin heeft ze alles opgezet. De locatie op een heuvel met prachtig uitzicht over de vallei, een keuken, personeel, heerlijke gerechten en alles zoveel als mogelijk gebaseerd op ecologische grondslag (UggoGreen).

Lenke, de duizendpoot in Plot 99

En Lenke? Die is de manager van Ugandees personeel, de duizendpoot in het geheel en bovenal: de bedenker van een heuse menukaart met heerlijke gerechten.

Tijdens ons bezoek ontmoeten we haar op het moment dat tijdens lunchtijd een drukte van belang is op het overdekte terras. Binnen werken een aantal bezoekers, met name Europese vrijwilligers, in alle rust op hun laptop met een gratis WiFiverbinding. Lenke is heel druk en ik ben verrast hoe zij zelf, maar ook haar personeel de zaak tot in de puntjes regelt. Het eten is heerlijk, prima service en ik wil iedereen die Masaka bezoekt, de zaak van Lenke van harte aanbevelen! Zie ook de Tripadvisor

In de dagen die we in Masaka doorbrengen, proberen we alle lunchgerechten uit en halen de verhalen op van die goeie tijd die we met de Besaniya-groep in Mukono hadden. Maar ook over alle moeilijkheden en uitdagingen die we in het (ontwikkelings)werk en in de omgang met Afrikanen ondervinden. We blijven wit en de balans met zwart is als een dans op een evenwichtsbalk.