Leren nuanceren

Ontwikkelingswerk: Biedt onderwijs in plaats van kleren
Een veel gehoorde uitspraak van (ervaren) ontwikkelingswerkers is dat een land als Uganda verder geholpen moet worden door mensen onderwijs te bieden. 
Breng geen kleren of afgedankte hardware uit het westen, maar educatie!
Dat lijkt heel aannemelijk. Maar simpel is de redenering niet. Want scholen bouwen en leerlingen sponsoren is niet meteen de ideale oplossing. De jongere die een kans krijgt om naar school te gaan (zie hiervoor ook mijn blog Een gesponsorde leerling), moet het wel doen met het Ugandese schoolsysteem. Dat bestaat uit rijtjes leren, als A de vraag is, dan is B het antwoord. Het is zwart of wit. Er worden geen nuances aangeleerd, meerdere antwoorden zijn niet mogelijk. De vrijheid van associatie wordt niet door onderwijs of samenleving meegegeven. Het zit niet in hun aard.
Dat staat het denken, een visie, planning op een langere termijn in de weg.

Goed versus slecht
Waar doe je goed aan? Wat wil de Ugandees zelf? Vullen wij het toch nog steeds te veel voor hen in? Wil de Ugandees wel iets?
In ieder geval staat men niet open voor inmenging van de westerse wereld in hun overtuiging. Dat is onlangs weer gebleken met de ondertekening van de anti-homo wet en de wet op de pornografie.
In het onderwijssysteem worden geen nuances geleerd. Dus hetero is goed, dat is gericht zijn op voortplanting,voortzetting van het ras. Homo zijn is slecht en pervers.
Ik had het niet als zodanig ingeschat maar 95 % van de bevolking staat achter deze mening. En de president Museveni is door zijn ondertekening een held.
Zie de krantenberichten die ik vandaag in de Daily Monitor aantrof.

Gevolg van de onlangs getekende wet op pornografie: verbod op dragen van minirok of andere vormen van uitdagende kleding

Van zulke berichten word je niet vrolijk.
Tja, wat staat ons te doen? Welke weg moeten we inslaan met ontwikkelingswerk. Ons volledig terugtrekken? Aan de kant blijven staan toekijken? Dat is ook een keuze.

Iets of niets?
Voorlopig blijft Uganda voor mij een interessant land. Ik heb niet het idee dat ik zo goed ben en dat ik mensen moet helpen. Ik heb ook niet het idee dat de kindjes er blijer van worden als ze hun shirtjes en jurkjes met gaten inruilen voor frisse nieuwe kleding. En dat ze er beter van worden als ze voortaan op sportschoenen lopen in plaats van op blote voeten. In de community's die ik de afgelopen dagen bezocht, lijkt het erop dat men zich daar absoluut niet druk om maakt. En daarmee is mijn overtuiging duidelijker geworden dat de gedachte van het brengen van kleren alleen maar 'witte' gedachten. Zo leven wij.

Voor mij is het niet zwart of wit om iets of niets te ondernemen. Voor mij is het de uitdaging, de nieuwsgierigheid. Of noem het de nuance om een weg te vinden.

Wat vinden jullie? Reacties welkom.