De opening van de kippenboerderij

Zoals ik in vorig blog beschreef, hebben twee vrijwilligers, Sander en Linda, gedurende hun verblijf in Uganda, in een afgelegen dorp een kippenboerderij opgezet. Samen met een Ugandees hebben ze het project vanaf het begin uitgewerkt (van bedrijfsplan tot bouwtekening tot het ophalen van de kuikens). Het heeft hen heel wat zweetdruppels en eindeloos geduld gekost. De samenwerking met de aannemer, de afspraken met de Ugandeze projectleider, de materialen die niet op tijd geleverd werden, de kuikens die al afgeleverd werden voordat het hok (boerderij!) klaar was..... al met al voor iedereen een leerzame les. Vlak voor hun vertrek naar Nederland konden Sander en Linda er toch tevreden op terugzien en werd er door de dorpsgemeenschap een heus openingsfeest georganiseerd. Met alle vrijwilligers van het guesthouse Besaniya hebben we dit feest bijgewoond.

Links de dorpsbewoners, rechts de eregasten

 Met een private-matatu hobbelden we gedurende twee uur over de Ugandeze wegen. We werden hartelijk welkom geheten door vertegenwoordigers van het dorp. Vrouwen waren al druk bezig met het voorbereiden van het eten en vele plastic stoelen stonden klaar onder een afdak. Tegenover de plastic stoelen stond een rij luxe fauteuils en banken, bedoeld voor de eregasten. En als mzungu ben je dat al heel gauw op een feest als deze. Het is een mal gezicht, zo tegenover elkaar te zitten: zij en wij.

Omdat er onverwachts in het dorp ook een begrafenis plaatsvond, duurde het lang voordat alle gasten er waren. Ik kreeg intussen een rondleiding door het dorpje; dat begon met één gids, maar al snel had ik een hele schare kinderen achter me aan die me allemaal hun eigen huis wilden laten zien. Zoveel huizen waren het niet, de meeste kinderen waren broer en zus. Ik duizelde weer van de aantallen die men gaf: hier woon ik met 14 broers en zussen..... 

Sander en Linda voor hun kippenboerderij



Intussen waren ook hooggeplaatste gasten op het feestterrein gearriveerd, zoals de Counseler van het district. Zoals gebruikelijk in Uganda duurt een feestje als deze lang en de vele speeches en herhalingen daarin zijn slaapverwekkend. Maar er was ook tijd voor zang, ingestudeerde liedjes van de vele aanwezige kinderen, en dans. Sander en Linda kregen welverdiende aandacht en mochten als besluit samen de taart aansnijden die met hun namen waren versierd.

Zie verder de filmpjes.