Het internetcafe

Op de meisjesschool Maria Goretti is een goede computerleraar, die les geeft in programma’s zoals Word, Powerpoint en Excel. De lessen zijn bedoeld voor acht meiden tussen de 18 en 20 jaar, die een opleiding volgen voor secretarieel werk. De meiden hebben een nare jeugd achter de rug en hebben nauwelijks financiele support. Om hen enige toekomst te bieden, worden ze gedurende twee jaar opgenomen op deze Katholieke School die gemanaged wordt door De Sister (zie vorige blogs).
Ze verblijven intern (in indrukwekkende, nauwe slaapzalen). In die twee jaar wordt hen een vak naar keuze aangeleerd, zoals kapster, horeca, onderwijs, naaien en administratief werk.
Voor de meiden van de richting administratief werk heb ik o.a. lessen gevuld over internet, e-mail en social networks (met name Facebook is zeer populair hier). De meiden zijn volgend jaar juni klaar met de opleiding en gaan dan weer naar hun familie, in de hoop snel een baan te vinden.

Als afsluiting van deze lessen wilde ik de meiden meenemen naar een internetcafe in Mukono. Het doel van het bezoek was: hen over de drempel te helpen van een internetcafe, een account op e-mail aanmaken, die ze voor komende sollicitaties kunnen gebruiken en hen op Facebook helpen. Het hebben van een Facebook-account geldt, zeker voor dit soort jongeren, als een statussymbool. Het is even belangrijk als het hebben van een mobiele telefoon.
Ik neem iedere keer mijn modem en laptop mee, maar omdat de school in een dal ligt, komt er nauwelijks tot geen internetverbinding tot stand. Om het internet in de praktijk te laten zien, was ook het internetcafe een goede mogelijkheid. Mijn idee om daarheen te gaan, werd met enthousiasme ontvangen door zowel de meiden als de leerkracht, maar ook De Sister moest toestemming geven. Omdat ik de kosten op me nam, kon ze niet weigeren.

We vertrokken al vroeg in de morgen, in de stromende regen. Op slippers of open schoen, zonder jas en alleen een schooluniform aan, liepen we over een glibberige, modderweg naar de hoofdweg waar we een matatu (taxibusje) zouden oppakken. De meiden komen gedurende de twee jaar dat ze op de school verblijven, niet van het terrein af (alleen lopend naar een kerk in de buurt). De opwinding van dit uitstapje was dan ook groot.

Geoffrey, de computerleraar, bleef in opperbeste stemming, alhoewel zijn witte overhemd doorweekt was en zijn zwarte, glimmende puntschoenen onder de modder zaten. Matatu’s rijden af en aan over hoofdwegen, en zijn altijd overvol. Maar er kan altijd nog iemand bij....en als het moet zelfs wel een club van negen, zoals de onze. Ik zal nog eens een heel blog wijden aan hoe het er in een matatu aan toegaat...... We hoefden het voor deze rit slechts 15 minuten vol te houden.
Er zijn heel veel internetcafeetjes te vinden in Mukono, maar Geoffrey koos het cafe waar een van zijn vroegere studenten een baan had gevonden. Toen we er aankwamen, bleek helaas the power off..... Zodoende moesten we weer in de regen, op zoek naar een volgende cafe, dat over een generator beschikte. Die vonden we gelukkig snel en het bleek een moderne, pas geopend internetcafe te zijn.

We huurden vier pc’s af voor een uur.

Met een goede (theoretische) voorbereiding, inclusief gebruikersnamen, passwords en foto’s om te uploaden, bleek een uur niet voldoende om iedereen met profielfoto op Facebook te krijgen en zelf haar eerste e-mail te laten verzenden. Nog weer tijd bij gekocht en uiteindelijk kwam het bij de meeste rond. Eigenlijk heel on-Afrikaans: tijd is geld.

Na het bezoek aan het internetcafe nog even rondgedoold in het stadse Mukono. En vandaar met zijn allen op de boda boda terug. Het was een foto waard, vijf boda’s achter elkaar aan, met op elk twee meiden, zijwaarts zittend vanwege driekwart rode schoolrok. En een mzungu, die het toch safer vind om met een been aan iedere kant te zitten (ik noemde dat vroeger op de buikschuiver tussenbeentjes zitten).

De komende dagen ben ik weer op pad: ik ben via een leraar uitgenodigd om een project te bezoeken waar onder andere weeskinderen worden opgevangen. Het is een lange reis en ik ben dan ook een aantal dagen onderweg. Nieuws hierover in een volgend blog over een paar dagen!