zondag 6 november 2011

Een andere huidskleur

Het hebben van een andere huidskleur brengt iets teweeg, of je nu als mzungu in Afrika bent of als zwarte in Europa. Je doet niets, maar je valt meteen op. Gisteren met Jackson allerlei huis-tuin-en-keuken dingen gedaan, zoals het laten wassen van mijn auto bij een klein tankstation. De eigenaar van de zaak is een Afrikaan, uit Senegal, Boubacar genaamd. Hij woont al 11 jaar in Nederland en spreekt beter Nederlands dan Engels. Maar bij het zien van Jackson leek het broedergevoel meteen boven te komen. Een hartelijk welkom met een Afrikaanse handshake en we werden meteen uitgenodigd voor een kop thee. Jackson vertelde dat hij net een dag in Nederland was, en dat zijn reisdoel het aandacht vragen voor de problematiek in zijn geboortestreek. Boubacar werd meteen enthousiast een groot feest te organiseren, een soort benefiet concert voor Matendo. Muzikanten zijn voldoende voorhanden in zijn Afrikaanse vriendenclub. Maar helaas is er tekort aan voorbereidingstijd om dit nog voor elkaar te krijgen. Vervolgens werden verschillende mensen uit de Afrikaanse gemeenschap in Groningen gebeld met de vraag of er zich een Ugandees onder hen bevond. Dat leek Boubacar belangrijk, want als je je net in zo'n land als Nederland arriveert, heb je vast behoefte aan lotgenoten... Welnu, er was niet meteen iemand te vinden, al wist een van zijn werknemers (ook allemaal Afrikanen) wel te melden dat twee personen in Musselkanaal woonden (of all places....).
We lieten een aantal flyers van Matendo achter die een plek kregen op de toonbank. En dat feest: dat gaan we zeker een keer organiseren.


We kunnen de komende tijd dankbaar gebruik maken van de flyers die Bart pro deo heeft ontworpen. Ook zijn vaste drukker hielp er belangeloos mee. Zie hier het resultaat.

Met een stapel van die flyers is Jackson vanmorgen naar de kerk gestapt. Als dominee moet je toch op zijn minst een kerkdienst meemaken in een ander land. Bij mij op de hoek is een kerk, een christelijk gereformeerde. Nu vind ik dat in het Nederlands al moeilijk uit te leggen om wat voor geloof dat gaat, laat staan in het Engels. De naam Maranathakerk bracht uitkomst. De naam met bijkomend geloof was Jackson in zijn studie ook tegengekomen en hij kon zich er wel iets bij voorstellen. Daar bleef het dan ook bij want alles was natuurlijk in het Nederlands. Van de 150 aanwezige mensen telde hij (slechts) 1 persoon met een andere huidskleur. De flyers kregen een plekje in het voorportaal. Je weet maar nooit...

1 opmerking:

  1. Is dat niet fantástisch, al die hulpvaardigheid? Ik krijg er gewoon tranen van in mn ogen. Doet deugd dat er toch nog (redelijk) veel mensen zijn die belangeloos iets willen doen voor een ander.

    Veel plezier met de rest van de dagen!

    BeantwoordenVerwijderen