Met een andere blik

In de tijd dat mijn kinderen klein waren, vond ik het altijd weer verrassend om de wereld door de ogen van een kind te beleven. Datzelfde gevoel was er de afgelopen week tijdens de werkbezoeken en uitstapjes die ik met Jackson aflegde. Allerlei vanzelfsprekendheden worden als nieuw beschouwd. Een van de eerste dingen die hij opmerkte, is dat het er in Nederland zo ontzettend georganiseerd uitziet. Vanuit mijn huiskamer is er vanaf de vierde verdieping zicht op huizen en straten, netjes in rijen naast elkaar gegroepeerd. Door hoogbouw kunnen op een klein oppervlak veel mensen wonen. Omdat ze in de steden van Uganda nauwelijks hoogbouw kennen, is er voor wonen veel grondoppervlak nodig. Er zijn weinig stedebouwkundige regels en het straatbeeld ziet er al snel chaotisch uit, met van alles op en door elkaar gebouwd.

Maar ook de rust die ons straatbeeld geeft, valt op. Zeker als het wat donker wordt. In de tropen speelt het leven zich op straat af. Hier is iedereen (gehaast) op weg van A naar B en kruipt snel in zijn eigen huis. Ieder voor zich...

We hebben intussen al heel wat uitstapjes en (werk)bezoeken afgelegd. De werkbezoeken probeer ik zoveel mogelijk onder het laatste nieuws te plaatsen van de website van Matendo en op de fanpage van Facebook

Maar naast al het nuttige voor Matendo, is er ook tijd voor kennismaking met de Nederlandse samenleving. Bij allerlei bezoeken worden we vooral getrakteerd op eigengebakken appeltaart, hutspot, stamppot boerenkool, rookworst, stroopwafels, speculaas, patat en Heinekenbier.
En we rijden natuurlijk op de fiets. Ik neem hiermee een flinke verantwoording op me, want in een stad als Groningen vliegen fietsers aan alle kanten om je heen. En als je je balans op een fiets nog niet zo goed te pakken hebt, je bovendien nog onwennig bent om aan de rechterkant te blijven (in Uganda rijden ze links), levert dat nogal eens een schrikmoment op.

Tijdens een rit met een stadsbus telt Jackson de zitplaatsen en merkt op dat als deze bus in zijn land zou rijden, er minstens 150 mensen in zouden zitten (staan).

Met de temperatuur treft Jackson het niet best. Het is de laatste week mistig en geregeld waait er een ijskoude wind. Het dagje op Schiermonnikoog was ook zo'n koude dag. We werden er ontvangen door de (tijdelijke) burgemeester. Voor de foto werd speciaal de (antieke) burgemeestersketting uit de doos gehaald.

Het bezoek aan Dick en Ella De Kruijf was ook de moeite waard. Ruim 30 jaar geleden hebben zij een aantal jaren in een lepraziekenhuis in Uganda gewerkt. Daar werd hun dochter Rozemarijn (een collega van mij) geboren. Hun band met Uganda is nog sterk. Met een stichting ondersteunen ze vanuit Nederland het project in de streek waar ze werkten. We wisselden veel ervaringen uit over het hebben van een stichting in Nederland voor Uganda. Verder keek Jackson zijn ogen uit bij de paarden en bij de manier van wonen op het platteland.

Aan kinderboekhandel De Boekendoos van Marleen in Assen hebben we ook een uitgebreid bezoek gebracht. Jackson verwonderde zich over alle educatieve boeken en speelgoed. Het is niet alleen de fun, maar veel van wat De Boekendoos verkoopt, komt de ontwikkeling van kinderen ten goede. Het spelenderwijs bijbrengen van zowel kennis als het leren uiten van emoties, vond hij zeer indrukwekkend. Iets wat voor kinderen in zijn land een groot gemis is.