Trip naar Masaka en Lake Mburo

Het is er al meer dan tien dagen niet van gekomen om te bloggen. De reden is dat ik zoveel met Marleen heb ondernomen, dat er weinig tijd en energie overbleef om mijn materiaal te verwerken.
Er is weer van alles te vertellen en ik heb veel foto’s gemaakt. Ik zal het de komende dagen per onderwerp beschrijven.

Bij Grassrootz, een van de initiatieven van ICUganda (de organisatie die mij bemiddelt in het vrijwilligerswerk) heb ik de wildlifetrip geboekt. Samen met zes andere Nederlandse vrijwilligers, die hier in de banda’s van het guesthouse Besaniya verblijven, en Marleen, gingen we op pad in een busje met een Ugandese chauffeur.
Aan kilometers rijden is het niet erg ver, maar omdat de wegen zeer slecht zijn en er om een stad als Kampala zeer hardnekkige files zijn, duurt de reis lang.

Jjaja Bbanga school
Op de eerste dag van de trip bezoeken we een school, 50 km. zuidelijk van Masaka. De school is dit jaar geopend en opgericht door Sarah, de Ugandese vrouw van Sander die het guesthouse ICU in Kampala runt. De school ligt in de regio waar Sarah zelf is opgegroeid. Ze heeft 12 jaar in Nederland gewoond. Daar heeft ze aan den lijve ervaren dat planning, tijdsbesef en kennis leidt tot een effectieve ontwikkeling. Die principes, die mentaliteit wil ze via de school overdragen aan kinderen. Haar uitgangspunt is dat kinderen de toekomst zijn, nog zijn te vormen en nog niet vastzitten in tradities. Education gives hope is de slogan van de school. Ze krijgt veel support voor haar ideeën. Onlangs is er nog een ploeg Nederlandse ingenieurs geweest, die op vrijwillige basis in een week tijd een complete biogas-installatie hebben gebouwd. Ook voor het bouwen van het schoolgebouw, inclusief solar-installatie, heeft ze veel hulp gekregen. Maar er is ook tegenslag. Zo heeft ze vanaf het begin samengewerkt met een Ugandese onderwijzeres, die ze volledig vertrouwde op haar kennis en in het nemen van de leiding. Maar onlangs bleek dat deze vrouw de afspraken niet nakwam en veel geld heeft ontvreemd. Ontslag kon niet uitblijven en zodoende was er van de een op de andere dag geen leiding meer op de school. Met alle gevolgen van dien.

We werden hartelijk ontvangen op de school door zowel de leraren als leerlingen. Allerlei formaliteiten werden afgewerkt: lining-up van de kinderen, ons voorstellen aan de hele groep, liedjes zingen en als slot dansen met de kinderen op Afrikaanse muziek. Ik heb een klein filmpje gemaakt.

De overnachting was gepland in het huis van de opa van Sarah. Ze heeft hier zelf vroeger vaak gelogeerd en heeft het nu omgebouwd tot een guesthouse. Er is geen elektriciteit, gas of stromend water. Er is wel een mogelijkheid gecreëerd om een douche te nemen: een zak water, met slang en sproeikop, opgewarmd door de zon. Je hangt dit aan een balkje en je hebt een leuke verfrissing in de openlucht, onder de bananenbomen.
Op houtvuur werd er een traditionele Ugandese maaltijd voor ons gekookt. Bij het licht van de maan,verhalen van vroeger, verteld door de plaatselijke onderwijzer en door Sarah, hadden we een heerlijke avond buiten.

Lake Mburo
Lake Mburo is een Nationaal Park, ongeveer 220 km zuidwest van de hoofdstad Kampala. Het park is niet groot, 370 km maar biedt een grote variëteit aan wildlife. Het is het enige park in Uganda waar impala’s, elandantilopes en zebra’s leven. Met het busje met open dak reden we door het park, de zogenaamde game-drive (een rit in een auto om dieren te bekijken in hun eigen omgeving). Verder maakten we een vroege ochtendwandeling met een ranger die bewapend was en ons naar de juiste plekken bracht om het wild te zien. Hij was zelf zeer verrast een kudde zogenaamde elandantilopes aan te treffen. Deze dieren zijn nogal schuw en laten zich zelden van vrij nabij bekijken. We zagen veel moois aan vogels, zoals de kroonkraanvogel, die het nationale symbool van Uganda vormt. Verder impala’s, bavianen, zwijnen, waterbokken etc. Zie verder mijn foto’s.

Tijdens een boottocht op het meer troffen we vele nijlpaarden en o.a. de Afrikaanse visarend. Indrukwekkend was het. Toch een geheel andere beleving als in een dierentuin.
We overnachtten in grote tenten, midden in een park. De tenten stonden op houten vlonders met heuse bedden en klamboes. Eenmaal in bed verraadden alleen de geluiden dat we in de wildernis zaten.